- aprobate
- одобрять
English-Russian base dictionary . 2014.
aprobate
Смотреть что такое "aprobate" в других словарях:
ordonator — ORDONATÓR, OÁRE, ordonatori, oare, s.m. şi f. Conducător al unei instituţii bugetare, centrală sau locală, care are dreptul să dispună de creditele bugetare aprobate prin planul de venituri şi de cheltuieli al instituţiei. – Din fr. ordonnateur.… … Dicționar Român
executare — EXECUTÁRE, executări, s.f. Acţiunea de a (se) executa şi rezultatul ei; îndeplinire, execuţie. ♢ Executarea bugetului = adunarea veniturilor unui buget şi folosirea acestora pentru acoperirea cheltuielilor aprobate în buget. ♦ Îndeplinire a unei… … Dicționar Român
plus — 1. Być na plusie «mieć bilans dodatni»: (...) co pana zdaniem decyduje o tym, że firma jest na plusie, że rozwija się, że ma ciągle nowych klientów? GWs 126/1995. 2. Mieć u kogoś plus «zyskać czyjąś aprobatę»: Jeżeli to, co mówiłeś, okaże się… … Słownik frazeologiczny
aprobata — ż IV, CMs. aprobataacie zwykle blm «uznanie czegoś za dobre, pochwała czegoś, zgoda na coś, przyzwolenie» Gorąca, powszechna aprobata. Aprobata czyichś poglądów. Czyjaś aprobata. Dać, uzyskać, wyrazić aprobatę. Słuchać, potakiwać z aprobatą. ‹łac … Słownik języka polskiego
brawo — n III, Ms. brawowie; lm D. braw 1. «oklaski i okrzyki, wyrażające uznanie, podziw, zachwyt» Gorące, huczne, rzęsiste brawa. Witać brawami. Bić brawo. Nie dostać brawa a. braw. 2. ndm «okrzyk wyrażający pochwałę, aprobatę, radość, zadowolenie;… … Słownik języka polskiego
dezawuować — ndk IV, dezawuowaćwuuję, dezawuowaćwuujesz, dezawuowaćwuuj, dezawuowaćował, dezawuowaćowany «nie uznawać czyjegoś prawa do jakichś działań, do występowania w czyimś imieniu; cofać aprobatę, kwestionować upoważnienie» Dezawuować czyjeś publiczne… … Słownik języka polskiego
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
medal — m I, D. u; lm M. e, D. i «krążek z metalu ozdobiony po jednej stronie lub po obu stronach reliefem, wykonany dla uczczenia wybitnej osoby, upamiętnienia ważnego wydarzenia lub przyznawany jako odznaczenie państwowe czy nagroda za wybitne… … Słownik języka polskiego
przyklasnąć — dk Va, przyklasnąćnę, przyklasnąćklaśniesz, przyklasnąćklaśnij, przyklasnąćnął, przyklasnąćnęła, przyklasnąćnęli, przyklasnąćnąwszy przyklaskiwać ndk VIIIb, przyklasnąćkuję, przyklasnąćkujesz, przyklasnąćkuj, przyklasnąćiwał 1. «wyrazić aprobatę … Słownik języka polskiego
trafiać — ndk I, trafiaćam, trafiaćasz, trafiaćają, trafiaćaj, trafiaćał, trafiaćany trafić dk VIa, trafiaćfię, trafiaćfisz, traf, trafiaćfił, trafiaćfiony 1. «o strzelającym, rzucającym czymś; o pocisku: dosięgać celu; nie chybiać, nie pudłować» Trafiać… … Słownik języka polskiego
uzyskać — dk I, uzyskaćam, uzyskaćasz, uzyskaćają, uzyskaćaj, uzyskaćał, uzyskaćany uzyskiwać ndk VIIIb, uzyskaćkuję, uzyskaćkujesz, uzyskaćkuj, uzyskaćiwał, uzyskaćiwany «otrzymać, zwykle coś pożądanego, coś, co było przedmiotem starań; osiągnąć, zdobyć»… … Słownik języka polskiego
